Дар давраи тараккиёти пуравчи иктисодиёт талаботи хар кас ба махсулоти хушсифат пай дар пай меафзояд. Барои истеъмолкунандагон хангоми харидани махсулот на танхо ба нархи махсулот, балки ба сифати махсулот низ диккат додан лозим аст. Хонча хотиррасон мекунад, ки танҳо кафолати хуби сифат метавонад ба мо таҷрибаи беҳтари истеъмол ва беҳтар қонеъ кардани ниёзҳои моро фароҳам оварадтачхизоти мошинхои хиштва тачхизоти калони механикй ба сифати махсулот бештар диккат додан лозим аст. Танҳо кафолати хуби сифат метавонад ба истеъмолкунандагон имкон диҳад, ки маҳсулоти худро интихоб кунанд, то маҳсулоти онҳо кафолати хуби фурӯш дошта бошанд.

Хишти анъанавиро бо мехнати инсон сохтан лозим аст, ки он вакти зиёди моро мегирад ва ба хаёти мо бехатарии хеле хавфнок меорад. Барои он ки маҳсулоти мо беҳтар фурӯхта шавад ва муҳити зист кафолати бехатарии беҳтар дошта бошад, мо бояд аз интихоби таҷҳизоти мошини хиштӣ оғоз кунем, сифати дастаро ба таври қатъӣ назорат кунем, то бисёре аз истеъмолкунандагон итминон дошта бошанд, ки маҳсулоти худро интихоб кунанд ва бехатарии таҷҳизоти мошини хишт низ бояд тадриҷан такмил дода шавад, то ба бисёр истеъмолкунандагон кафолати бехатарии беҳтар дода шавад.

Дар тараккиёти оянда мо бояд сифати махсулотро тадричан бехтар кунем, то ки пешомади фуруши он бехтар шавад, мо бояд аз худи хозир шуруъ кунем, талаботамонро нисбат ба махсулот бехтар кунем, сифати тачхизоти мошинхои хиштро баланд бардорем, то дар ибтидои истехсолот максади хуби тараккиётро ба миён гузорем, то ки шумораи бештари истеъмолкунандагон барои харидани махсулоти худ дилпур шаванд, бозори бехтарро ба даст оранд, бигзор бештар одамон махсулоти худро интихоб кунанд.